آرتین والینا

این روزا در گیر این هستیم که: 1- به پسرک یاد بدیم که پسر خوب پسریه که ،در مورد هر کاری که می خواد انجام بده یا هر حرفی که می خواد بزنه، اول باید فکر کنه ببینه درسته یا نه.که معمولا یا نه، چون دوست نداری فکر کنی. البته این تقاضای سنته ومن هم ازت بیشتر از این انتظاری ندارم .بعضی مواقع هم بعدش فکر می کنی مثل مامانی که وقتی از دستت عصبانی میشه و دستش کارای بد بد می کنه پشیمون می شه و به کارش فکر می کنه پس این یه تمرینه برای هر دو مون چون خرما خورده منع خرماخور نمی کند.پس این هم یکی از تمرینامون هست. 2-آداب غذا خوردن رو بهت یاد بدیم که خودت با قاشق چنگال غذا بخوری ،با دهن پر حرف نزنی،موقع غذا خورن...

می خوام چیزهایی که تا الان یاد گرفتم رو مرور کنم. از دید یک مادر،بچه داری یعنی اینکه در هر دوره جدید با یک چالش جدیدی روبرو هستی که باید باصبر وحوصله ومطالعه وهم چنین مرور زمان اون رو برطرف کنی. تاسه ماهه اول که مراقبت های ویژه خودش رو داره  تازه اگر دلدردهای شبانه نداشته باشن که خدارو شکر آرتین والینا این جوری نبودن ولی یه خورده تو این دوران عصر تا نیمه های شب دوست داشتن بغل بشن وبیشتربهشون توجه بشه از اون به بعد هم مشکلات دندون در آوردن و واکسن زدن و افتادن ها شروع می شه حرکت کردن و چیز شکوندن، وامااز 1/5سالگی  که دو ران مخالفت وسر سختی شون شروع می شه تا 3 سالگی که امیدواریم تموم بشه . تو این دوران؛ آرتین پسر خوبی...